Başlangıç…

Militarizm yolculuğundan yeni döndüm. Yaklaşık bir yıldır gözlemci olarak gündemi takip ediyor ve bol bol militarizm soluyordum…
 

Hayatımız boyunca birçok sözler veriyoruz. Konuşuyoruz, yazıyoruz… Amacım bir günah çıkarma değil ama insan önceden başına neler geleceğini, ne gibi kararlar içinde kendini sürüklenmiş bir şekilde bulacağını önceden kestiremiyor. Benim için de öyle oldu. İşsiz geçirdiğim günlerin ardından çaresizlik hissi uzun süren bir militarizm yolculuğuna çıkmama neden oldu…
 

Savaşın kutsandığı bu topraklarda barışın izini sürmek oldukça güç. Barışı telaffuz etmek bile militarizmi soluyanlar için bir ihanet, nefessiz kalma durumu… Çok farklı dünya görüşlerinin çarpıştığı bu kurmaca içinde bir piyon gibi oradan oraya sürüklenen birisi olmamak için kişinin aklını açık tutması/tutabilmesi gerekiyor. Yoksa eridiğini hissetmek, yok olma hissi kaplıyor her yerini…
 

Her şeye rağmen en az yarayla ve kayıpla bu oyundan çıktığım için kendimi çok şanslı hissediyorum. Çok farklı koşullarda doğrudan çatışma ortamında kalanlara kıyasla aslında bedeli az olan bir oyun oldu benim için. Sadece şu an yarattığı alışkanlığın etkisinden kurtulmaya çalışıyorum…
 

Bu benim için bir önsöz olsun istedim. Tekrar nefes almaya başlarken ağızdan çıkan hırıltılı o birkaç cümle… Gerisi mi? Evet, gerisi gelecek…