Çalışan Gazeteciler Günü mü?

İş bulamayan İletişim Fakültesi mezununun bugüne aidiyet duyması bile engelleniyor. 

 

10 Ocak "Çalışan Gazeteciler Günü" bu ülkeye hasıl anlam yükleme hastalığına kurban edilen Gün’ün fikir işçileri ya cezaevinde volta atarak kutluyor(!) ya da akşam çocuğunun yüzünü güldürebilmek için canhıraş tüm zorluklara katlanıyor. 

 

En vahim olanı ise büyük umutlarla bitirdiği bölümden hayal kırıklıkları eşliğinde hayata devam etmektir... Belki de dünyanın en piç sektörü bu olsa gerek... Neden mi? Herhangi bir gazetecilik eğitimi almadan önüne geleni yetkin gazeteci diye yutturabilir.  Kadın çalışanları seks oyuncağına dönüştürebilir halkı aydınlatma uğruna tüm çıplaklığıyla. Popüler kültürden geçinenler ünlü diye medya maymunu rolü oynayabilir. Konu hakkında hiçbir akademik bilgisi olmayanlar konu mankeni olabilir. Ağa babası olanlar biat ederek cemaatten cemiyete geçebilir. Yıllarca ücretsiz stajyer olarak çalıştırıp üstüne kapı önüne her an koyabilir. Sendikasız, sigortasız ve ağır çalışma şartlarıyla yıpranmaya neden olur. 

 

 Velhasıl kelam, dürüst duruş sergilemenin yeri değildir bu meslek… Sabit düşüncelere hizmet etmek ve toplum nezdinde vicdan mastürbasyonu yapıp kısa süreliğine rahatlama yeridir. Gerçekliğin inşasıyla gazeteciler sadece haberi değil, bakış açılarını da yeniden dizayn ederler. Bu düzene ayak uydurmayan gazeteci banka soyguncusu ya da azılı katil gibi trajikomik suçlamalarla kendini parmaklıklar ardında görebilir. Gazeteci olmak muhalefet yapmaktır. Olan olumlu gelişmeleri göğe çıkarmadan takdir etmeli ama olumsuzlukları yaptığı haberlerle ortadan kaldırmaya çalışmalıdır. Haksızlıklar karşısında tepki göstermeli ve kamuoyunu doğru aydınlatmalıdır. Demokrasinin gelişimine katkı ve destek sunabilmelidir.  Tüm bu çarpıklıklar içinde gerçekleri söyleyenler bu unvanı hak ediyor.