27/08/2012 | Yazar: Ramazan Başar
Komedi filmlerinin ünlü oyuncusu Sacha Baron Cohen’in yeni filmi Diktatör, Ortadoğu coğrafyasında yaşanan iktidar savaşlarını ve küresel güçlerin oyunlarını mizahi bir dile absürt bir şekilde yansıtmış.Dünyanın doğusuna demokrasi havarisi kesilen batılıların çıkarcı politikaları doğrultusunda petrol ve alan hakimiyeti ile bir halka vaad ettikleri yönetim biçiminin demokrasi sosuyla sömürüsünü somut bir şekilde şahit oluyoruz. Elindeki yönetimi bırakmak istemeyen liderlerin halka uyguladıkları baskı ve bunun neticisinde ortaya çıkan tepki kimlerin çarkına su taşıyor diye şüphelerimizin yersiz olmadığını devrilen liderler sonrasında yaşananlarla haklı çıkarıyor.
Libya’da Kaddafi sonrası demokrasiye geçişin hiçte kolay olmadığını aşiretler arasında yaşanan kayıplarla görebiliriz. İktidarın dayanılmaz cazibesi bir mazlumdan bile gözü dönmüş bir katil yaratabiliyor.
Özgür Suriye Ordusu kendilerine şiddet uygulayan Essad askerlerini rehin aldıktan sonra kurşuna dizerek bu topraklardan fışkıran nefretin hepimizin ellerine nasıl bulaştığını ve bulaşacağını önümüze seriyor.
Gaziantep’te meydana gelen patlamada hayatını kaybeden masum sivillerde bizi yine aynı noktaya götürüyor.
İçinde bulunduğumuz girdap şiddeti hayatın bir parçası haline getiriyor. Ezenin elindeki şiddet aygıtlarıyla mazlumun uyguladığı şiddeti aynı kefeye koyamayız. Şiddet savunma aracı olmaktan çıkıp orantısız bir hal aldığında bütün meşrutiyetini yitirir.
Gelelim filme; Wadya adlı bir ülkeyi tiranlıkla yöneten Alaadin’in BM tarafından demokrasiye ikna etme çabalarını ve buna direnen Alaadin’in bir yandan batının sahte demokrasi söylemine göndermelerde bulunurken diğer yandan da bir diktatör’ün iç yüzünü paradoksal bir şekilde gözler önüne seriyor. Petrol uğruna iknaya zorlanan Alaadin yeni anayasa yapmaya zorlanır. Alaadin’le tamamen zıt görüşlere sahip olan aktivist sevgilisinin çabalarıyla yeni anayasayı gerçek demokrasiyle hayata geçirebileceğini filmin temel mesajı olarak bize verir.
Etiketler:
