29/09/2010 | Yazar: Burika Tutu

Her aşk bir öncekine darbedir esasında ve her darbe içinde bir özlem uyandırır eskiye. Akar yollar akar gider.

Her aşk bir öncekine darbedir esasında ve her darbe içinde bir özlem uyandırır eskiye. Akar yollar akar gider. Çalacak tüm kapılar kapanır zamanla her aşk kendine muhtaç özelinde. Bırak kendini su akıyor yüreğimize. İnsan kendini arar her seferinde kendini çalar, yine de yalnız değiliz hiç bir gece. Bir gölgesi var insanın öle uzar gider şehvetle. Ay buhranda bu gece ve arta kalan fotoğraflardan öteye gitmez her seferinde.

Her aşk bir darbedir ötekine ve ihtilal bir isyancı doğurur içinde. Demsiz hüzünler vurulursa kadehlerde bir acı nağme biter hiç birimize yabancı olmayan. Sokak lambasının altında yürüyen herkes elleri ceplerinde bir ıslık tutturduysa kaybetmiştir. Ay buhrandaysa.

Verilen her söz cinayet esasında sözcüklere. Ölümlüler bahçesinde bağ etmeyin her şeyi bakmayın dağ olsun. Gidici olduğun istasyonlarda öp herkesi acıt incit herkesi. Çünkü buna muhtaçsın. Biri ölürken biri doğar hayatta her şey karşılıklı güzelinde.

Bir insanın ta kendisi var bir de gölgesi bu hayatta. Unutmadan bir de hatırlanacak şarkılar var. Her şarkının ömrü bir tütünün izmariti yalnız bırakması kadar. Sorunlu varlıklarız demsiz hüzünler besler bizi. Ve içimizde her daim tetikte bekleyen bir kırmızı alarm travmatolojisi var. Gecenin orospu şafağında yazılmış kağıtlar hafif lirik kokar nefesler. Sigaradan sararmış duvarlarda altın kazısı gibi. Bir şafak söker önce şehre. Bedenlerin ötesindedir her şey insanı gölgesi terk ettiğinde. Kapanan kapılar bitse de bize. Unutmamak gerekir her kapının arkasında bir hayat var.

Kendime söyleyeceklerim var özünde. Kaybedilmiş bedenlerde sonsuzluğu ruhtan beklememek gerekir. Gitme zamanını beklemeden kalkmak gerekir. Hayat bir nebze şarap gibidir. Yıllandıkça tatlaşan. Yıllandıkça orospulaşan. Şehre yeni gelen otobüslere bakmak gerekir insanların yüzündeki gidişli dönüşlü otobanı görmek için. Dönüşümlü yüz mimiklerini görmek gerekir. Gecenin nefesi gerçekçi kokar, gölgen de terk etmişse o an ayna gibidir her yer. Sarılacak kimsen kalmaz ve işte o an isyan çıkar ya içinde, boş ver sen hepsini, kendine küfür etme. Gece doldukça gözlerinde. Boş ver diretilmiş öğütleri. Bir kadeh daha alır mısın?


Etiketler: yaşam
nefret