21/05/2018 | Yazar:
Aldım raporu ve elverişsiz yazısını gördüm. Çok sevindim.
Merhaba arkadaşlar askerlik rapor sürecimi sizlerle paylaşmak ve rapor almayı düşünen arkadaşlara elimden geldiği kadar yardımcı olmak istedim.
Öncelikle rapor almalı mıyım?
Bunun cevabını birçok kez kendime sordum.
Yapabilir miyim?
O ortamda kendimi saklayabilir miyim?
Defalarca kendime sordum ama cevabı hep olumsuz oldu. Ben yapamam diye başladığım bu yolda ilk aşamam sabah erken kalkıp askerlik şubesine gitmek oldu. Yanınızda mutlaka bir arkadaşınız ya da yakınız olsun size destek amaçlı.
Bana bir form verildi ve doldurmam istendi. O formda hastaneye sevkimi istiyorum diye bir yazı var. O yazıyı mutlaka işaretleyin. “Neden sevkinizi istiyorsunuz” diye soracaklar. Ben doğrudan eşcinselim dedim. Siz isterseniz “psikolojik sorunlarımdan dolayı” da diyebilirsiniz. Aile hekimine yönlendirdiler beni. Gittim. Burada sıra almanıza gerek yok. Askeriyeden gönderdiler derseniz alıyorlar içeriye.
Girdim. Kadın bir doktor karşımda “buyurun dinliyorum” dedi ve ben durumu açıkladım. Anlayışla karşılayıp benle çok güzel muhabbet edip sevkimi verdi.
İçimden ne kadar kolaymış dedim, mutlu oldum, hemen şubeye gittim ve aile hekimliğinin verdiği sevki verdim ordaki sorumluya. O da beni ikametime yakın bir hastaneye sevk etti.
Size öncelikle burada bir tavsiye vereyim. Raporu eskisi gibi askeri hastaneler vermiyor yani artık askeri hastane olmadığı için devlet hastaneleri bakıyor ve bu yüzden sizin gittiğiniz hastane çok önemli. Buna mutlaka dikkat ediniz.
Hatırlıyor musunuz aile hekimliğinden çıkınca ne kadar kolaymış dediğimi? Aslında değilmiş. Çünkü ikamet ettiğim yerin devlet hastanesine verildim. Sabah 6 gibi hastaneye gittim. Askeriyenin verdiği bir zarf var. Onu kesinlikle siz açamıyorsunuz o hastanenin görevlisi açıyor ve kayıt yapıyor.
Bu arada hastaneye gittiğinizde mutlaka olduğunuz kadar feminen gidin ve sizde eğreti duruyorsa çok fazla aşırıya kaçmayın. Olduğunuz gibi olmaya çalışın.
Neyse direk doktorun yanına girdim.
Merhaba, dedim. O da güzel bir şekilde beni karşıladı. Ta ki rahatsızlığımı sorana kadar… “Sorun ne” dedi. Ve ben direk eşcinselim dedim. Gözlerini gözlerimden çekti. Surat ifadesi düştü. Bu askerlik yapman için bir engel değil deyip kovdu odadan beni. Rapor çıktı al gel imzalayacağım, dedi. Gittim almaya ama dokunsanız ağlayacak gibiydim. Çok çaresiz hissettim kendimi. Raporu aldım ve o yazıyı gördüm: elverişlidir.
Ne yapacağımı bilemedim. Tekrar doktorun yanına gitmeye karar verdim ama hiçbir şekilde dinlenmedim. İki dakikalık bir görüşme ile benim hayatıma karar veren bir doktordu. Ve ağlaya ağlaya askerlik şubesine gittim.
Şimdi size bu hastanede yaptığım “hataları” paylaşacağım.
Öncelikle yalnız gitmem oldu. “Feminen” değildim ve o doktorun beni kovmasına boyun eğdim. Beni dinlemek zorundaydı ama ben bilmediğim için bir şeyleri ses çıkarmadan ağlayarak çıktım.
Şubeye geldim ve inanın şubedekiler bu süreçte çok ilgilendi benimle. Şubedeki çalışan memura “beni dinlemeden kovdu” dedim bana hemen itiraz etmem için bir dilekçe hazırladılar ve ben itiraz ettim. Aynı hastanenin heyetine verdiler o heyet de 4 gün sonraydı. O 4 gün içerisinde ne yemek yiyebildim, ne uyuyabildim… Hep “Allah'ım hayırlısını ver” diyerek ağladım.
Ve heyet günü geldi. Bu sefer feminen bir şekilde hastaneye gittim. Birkaç arkadaşım da geldi. Yine söylüyorum yanınızda mutlaka arkadaşınız olsun. Çünkü taciz, hakaret içeren laflar duyacaksınız.
Heyete girdim ve bana bakıp çık dediler. Ben aldım sanırım diye mutlu oldum. 40 dk sonra rapor sonucu çıkacak dediler ve 40 dk sonra raporu aldım ve yine elverişli yazısını gördüm. Artık tamamen benim için her şey bitti dedim ve yine ağlamaya başladım.
Sabah yine şubeye gittim. Yine itiraz ettim ama bu sefer şubedekiler benim gitmem için çabaladılar.
Git oradan alırsın falan demeye başladılar. Ama ben kararlıydım. “Ben eşcinselim, kendimi kadın gibi hissediyorum, o kadar erkeğin içinde yapamam, siz beni gönderirseniz önüme gelenle yatarım”, dedim. Kararlı olduğumu anlayınca itirazımı aldılar. Bana “tamam gidebilirsin sağlık bakanlığı bir hastane belirleyecek ona gideceksin” dediler. 10 gün sonra telefonum çaldı, hastanem belirlenmişti. Gittim işlemlerim yapıldı. Bu sefer trans arkadaşımla gittim. Sabah kalktık. Ama akşam hiç uyuyamadım, bu benim son şansımdı. Bu da elverişli verirse başka yolu yoktu, gidecektim. Hastaneye gittik, yine zarfımı açtırıp sıra aldım. Kadın bir doktordu. Girdik içeri arkadaşımla. Doktor arkadaşımı gördü. Aslında arkadaşımı görmesi için içeriye onunla girmiştik. Sonra doktor hanım arkadaşımı çıkardı. Benimle konuştu ve ben konuşmaya başlamadan önce “Daha önce gittiğim hastane beni dinlemedi, siz dinler misiniz” dedim, “buna ihtiyacım var kimse bizi neden dinlemiyor?”
Aslında hepimiz için konuştum çünkü biz onlar için bir hiçiz…
(1)(1).jpg)
Tabi, dedi dinlerim.
Bana, “ne zamandır böylesin ne iş yapıyorsun” diye sordu.
Ben, “çocukluktan beri böyleyim. Kendimi kadın gibi hissediyorum. Kadın gibi giyinip öyle mutlu oluyorum” dedim.
Benim anlattıklarımı doktor hanım hep not aldı. “Tamam çıkabilirsin” dedi. Raporu imzalatıp heyet günü almam için yönlendirdi.
Gittim, heyet günü aldım. Yine 4 gün sonra heyete çıktım. Yine arkadaşlarım vardı. Heyete girdim, sadece baktılar. “Çıkabilirsin” dediler. “Sonuçları pazartesi alabilirsiniz” dediler. Pazartesi geldi, aldım raporu ve elverişsiz yazısını gördüm. Çok sevindim. Hemen şubeye gittim. Verdim kurtuldum sandım ama yine yanıldım.
“Bir elverişli bir elverişsiz olunca hakem heyeti karar verecek” dediler. Ve yine sağlık bakanlığı bir hastaneye yönlendirecek, dediler. Ve bir 10 gün daha bekleme… 10 gün sonra telefonum çaldı, hastanem belirlendi. Sabah kalkıp arkadaşımla hastaneye gittik ve Allah'tan o hastanenin doktoru da kadındı. Diğer doktorun sorduğu soruları sordu ve yanlış hatırlamıyorsam 630 soru olan bir test verdi çözmem için. Bu testte aynı sorular birkaç kez sorulmuş farklı şekilde ve bu soruları kendiniz çözün. Ciddi anlamda içinizden geldiği gibi cevap verin. Ben testi çözüp doktora verdim. Raporum çıktı. Doktor, “git al gel imzalayayım” dedi. Raporu aldım, elverişsiz yazısını gördüm, oh dedim rahatladım. Doktora götürüp verdim. İmzaladı. Aynı zamanda 3 psikiyatri doktoruna da imzalatmam gerektiğini söyledi. Gittim onlara imzalattım. O 3 doktordan biri erkek, ona imzaya gelince bana sorular sordu. Aslında buna gerek yoktu ama o da sordu “neden yapmak istemiyorsun” dedi. Dedim “ben kadınım yapamam o kadar erkeğin içinde”. Neyse imzaladı. Çıktım, götürdüm doktora. Cuma heyete çıkacaksın dediler. Cuma oldu heyete çıktım ve aldım raporu. Sonra şubeye gittim işlemlerimi yapmaya ve yaptım bitti…
Size tavsiyelerim;
Ben iki buçuk ay bunun mücadelesini verdim.
Pes etmeyin asla. Kararlı olun ve en sonunda alacağınızı düşünün.
Ben çoğu kez pes ediyordum ama etmedim siz de etmeyin…
Kesinlikle bir destekçiniz olsun.
Benim yaptığım hataları yapmayın
Yorucu ama olgunlaştırıcı bu yolda size kolaylıklar diliyorum. Umarım istediğiniz her şey çok güzel olur…
*Askerlikle ilgili danışmanlık almak için danisma@kaosgl.org adresi üzerinden Kaos GL Derneği ile iletişime geçebilirsiniz.
*KaosGL.org Gökkuşağı Forumu’nda yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur. Yazının KaosGL.org’ta yayınlanmış olması köşe yazılarındaki görüşlerin KaosGL.org’un görüşlerini yansıttığı anlamına gelmemektedir.
Etiketler: insan hakları, askerlik
