01/12/2019 | Yazar: Defne Güzel

HIV ile yaşayanlara ölmeleri için steril dünyanın gözüne batmayacak, onları huzursuz etmeyecek gettolar gösteriliyor.

HIV ile geçen dört yılın ardından: Başka bir HIV politikası mümkün! Kaos GL - LGBTİ+ Haber Portalı

İçimden saydım. Yirmi dört mum yaktı Elif ve Semih. Tesadüf bu ya; titreyen mumlar gizlice yaşıma atıfta bulunuyor. Üç kişi bir büyükten daha fazlasını bitirdik. Çokça şarkı söyledik, çokça sigara içtik. Makyajlarımız aktı, sakallarımız çıktı, saçlarımız söndü... Yıllar sonra başladığım yerde olmanın güveniyle; sarhoş ve mutluyum.


Aslında bundan dört yıl önce, her şeyin çok da kolay başladığını söyleyemem. Dispanserin bahçesinde Nisan güneşi yüzüme vurduğunda, kan merkezi müdürü raporu masaya vurduğunda, Terminal'den Görükle'ye kadar gözyaşlarım yanaklarıma vurduğunda ciddi ciddi öleceğimi sanmıştım. Alıktım ve yirmi yaşındaydım.


Gerçek elbette ki böyle değil. Günde bir ilaç kullanıp bağışıklığım yeniden güçlendiğinde, vücudumdaki HIV kopyaları yirminin altına düştüğünde ve aktarım özelliğim ortadan kalktığında “benim gibi öleceğini sanan alıklar vardır illaki” diye düşündüm ve o alıkları kendilerine getirmek için can havliyle giriştim aktivizme.


HIV ile yaşadığımı öğrendiğim evvel zamandan bu yana insanlara HIV'i anlattım. Şimdi ve artık hiç konuşmadığım bir şeyi, bu sefer kendimi konuşmak istiyorum.


Ben HIV ile yaşayan ve trans deneyimi olan bir kadınım. Ne yazık ki, kadınlık kimseye tam olarak bahşedilmediği gibi bana da hiçbir zaman tam olarak bahşedilmedi. Öyle sanıyorum ki, hiçbir zaman bahşedilmeyecek de. Yine de işin tatminkar yanı; uzayan saçlarımla, yolduğum sakallarımla, kendime acıyışım, kendimi okşayışımla politiğim. HIV ile yaşayan trans bedenim kaçınılmaz bir şekilde politik. Fakat benim göz göre göre öpülen, sevilen, sikilen politik bedenim daima zan altında. Travesti olduğu için, HIV ile yaşadığı için her zaman suçlu.


Tanışma uygulamalarından birinden anonim bir mesaj düştü geçen gün mesaj kutuma; "HIV pozitif olduğunu neden profilinde yazmıyorsun. Siktir git kendi çöplüğünde öl toksik orospu çocuğu!"


HIV ile yaşayanlara ölmeleri için steril dünyanın gözüne batmayacak, onları huzursuz etmeyecek gettolar gösteriliyor. Bu mesaj aslında birçok şeyi açıklıyor. HIV ile yaşayanlara yönelik duyulan korku ve nefret salt bir kötülüğün ürünü. Bu kötülük ise HIV ile yaşayanları kapanmaya, gettolara sıkışmaya, izole olmaya ve dışlanmaya zorluyor.


Beni diğer hastaların içinde açılmaya zorlayan hemşireyi, benimle koli kesmesinin ertesi günü soğuk algınlığı yaşadığı için korkuyla beni arayan kolimi, okuduğum bölümde statümü bütün herkese söyleyen hocamı, elimi sıkmayan doktoru hatırlıyorum. Sosyal bir krizin pençesinden yazıyorum. Çok öfkeliyim, infilak ediyorum.


Tam da bu yüzden söylemem gerekiyor, HIV ile geçen dört yılın ardından; başka bir HIV politikası mümkün.


HIV ile yaşayanların dışlanmadığı, ayrımcılığa uğramadığı, izole edilmediği, özgürce açılabildiği, politika üretebildiği, söz söyleyebildiği, özneliklerinin ellerinden alınmadığı bir politik zemin talep ediyorum. HIV ile yaşamayanları HIV'den koruyan sistemin HIV ile yaşayanları da toplumun fobisinden korumasını talep ediyorum. HIV aktivizminin merkezini HIV ile yaşayanların oluşturmasını talep ediyorum. HIV ve HIV ile yaşayanlar olağanlaşana kadar her yerde her zaman infilak ediyorum.


Titreyen mumlar yavaş yavaş sönüyor. Yarın her zamankinden daha farklı olacak. Makyajımı yapacağım, sakallarımı keseceğim, saçlarımı kabartacağım. HIV ile geçecek yeni bir güne; her zamankinden güçlü uyanacağım.


*KaosGL.org Gökkuşağı Forumu’nda yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur. Yazının KaosGL.org’ta yayınlanmış olması köşe yazılarındaki görüşlerin KaosGL.org’un görüşlerini yansıttığı anlamına gelmemektedir.


Etiketler: insan hakları, kadın, sağlık, sağlık hakkı
nefret