İnsan acizlikleri

27/07/2018 | Yazar: Melika Vivian

Bir şeyler bitiyormuş gibi bir his var içimde. Dolunaydan önce sık sık bu hisse kapılırım zaten. Bir de bu dolunayın çok güçlü olduğunu düşünürsek beni böyle etkilemesine şaşırmıyorum.

Çok daha kötü günlerim oldu. Nefes alamadığım günlerim oldu. Sanki başka bir yerde olmalıymışım, başka bir şeyler yapmalıymışım gibi hissetmekten yerimde duramadığım zamanlarım oldu. Şimdi daha kolay benim için böyle zamanlar. Nefes almayı hatırlatıyorum kendime şimdi, duraklamayı hatırlatıyorum. Ama bazen kötü hisler çıkmıyor içimden.

Birini arıyorum böyle günlerde. Beni güvende hissettirecek birini. Bunun yanlış bir şey olduğuna kendimi ikna ettim zamanla. Başkasından seni kurtarmasını beklemek çok acizce geliyor şimdi. Ama bazen, özellikle böyle zamanlarda, birini istiyorum yanımda. Sadece var olmasını istiyorum, benimle birlikte var olmasını istiyorum.

Galiba çok insani bir duygu bu, birçoğu da yaşar benim gibi. Ama bazen sanki bir tek benmişim gibi hissetmekten kendimi alıkoyamıyorum. Ve merak ediyorum madem bu kadar yalnız hisseden insan var neden birbirimize yol bulamıyoruz? Dünyada birçok insan var, bir insan, yaşadığı çevrenin özelliğine göre, birçok insanla karşılaşabilir gün içerisinde. Peki ama hala neden bu kadar yabancıyız birbirimize?

Hissettiğimiz şeyler çok benzer aslında. Temel ihtiyaçlar ve üzerine birkaç tane yaratılan ihtiyaç. Çok benzer şeyler istiyoruz hayattan, en çokta mutlu olmayı istiyoruz. O zaman neden birbirimize cehennem yaşatıyoruz? Kendi içimizdekinden kaçamadığımız için mi bu yoksa? Gerçekten de bu kadar yabancı mıyız birbirimize?

Sırf daha iyi hissetmek için karşımızdakini alçaltıyoruz. Bir şeyler bildiğimizi düşünerek bir diğerini yargılıyoruz. Bununla birlikte belki de yıllar önce yaptığımız bir hata için kendimizi defalarca yargılıyor ve her defasında suçlu bulup cehenneme atıyoruz. Cehennemi bu kadar kolay yaratıyorsak cenneti de yaratabilir miyiz? Buna benim cevabım her zaman evet olacak.

Neden bu kadar zor başka insana çıkan yolu bulmak bilmiyorum, neden karmaşıklaştırıyoruz her şeyi? Kendine yakın bir insan bulmak neden bu kadar zor inanın ki bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey var ki bundan hiçbir zaman vazgeçmeyeceğim. Umarım siz de vazgeçmezsiniz. Umarım bir gün o insana çıkan yol her şeyden daha berrak olur. Ve umarım o yolda lavantalar vardır.

İllüstrasyon: Marion Barraud

**KaosGL.org Gökkuşağı Forumu’nda yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur. Yazının KaosGL.org’ta yayınlanmış olması köşe yazılarındaki görüşlerin KaosGL.org’un görüşlerini yansıttığı anlamına gelmemektedir.

Etiketler: yaşam