21/01/2020 | Yazar: Esmeray
Derken sanki gökten bir yerlerden lubun bir tanrıça bir vahiy gönderdi içime, kabuğuma üfledi tuz buz etti onu, sürekli üzerime çektiğim yorganımın çarşafları temizlendi paklandı.
Resim: Pablo Picasso
Bacılarım, gacılarım, heterolarım ve quirlerim, herkese Merhaba! Muhtemelen bundan sonra ben hep burada olacağım. Bir quir köşem var artık da diyebiliriz. Valla bir iki yıldır kaplumbağa gibi yok yok salyangoz gibi kabuğuma çekilmiştim. Kendi içimde kendimle baş başa kaldım. Bazen çocukluğuma gittim, bazen de belki heba olmuş gençliğime gittim. Arada hiç yaşanmamış aşklarıma da uğradım. Uğradım dedim ama sanki bir yapı var ve o yapının içinde elektrik yok, su yok, doğalgaz çekilmemiş, hiçbir eşya yok. O yüzden çabuk üşüme ve titreme, susuzluk, barınamama hissi geliyordu bana. Pek duramadım bu içi boş ve köhne yapılarda. Arada bir şimdiye kadar yaptıklarım yapmadıklarım, ürettiklerim üretemediklerim ve bunların içinde yalpalayarak ilerlemeye çalıştım. Bazen de koşa koşa geldim evime girdim, yorganı çektim yüzüme, derin uykulara ve kabuslara daldım. Gece karanlık, yıldızlar, ay ışığı ve Cüce’nin (kedim kısık kısık pati emme sesleri ile uyandım. Yalnızlığımla baş başaydım hep. Bu yalnızlık bazen çok güzel oluyor, bazen de kafamı duvarlara vurmamak için, çığlık atmamak için tekrar yorganımın altına giriyordum; tabi ki koynumda Cüce ile.
Bir yandan da yaşamam, yemem içmem, faturaların, kiranın ödenmesi gerekiyordu. Artık yaptığım deneyim aktarım performanslarda sıkıyordu beni. En sevdiğim, en güvendiğim bir arkadaşımı arayıp bir miktar borç para istemelerim de oldu. Tabi ki bir yandan sorumluluklarım vardı, ne kadar kabuğuma çekilsem de yorganı yüzüme örtsemde emeklerim, yapacaklarım, yaptıklarım aktivizme olan bağım ara ara beni yorganın altından çıkarıyordu. Bazı insanların riyakarlığı, büyük alanlarda aktivist görünüp aslında aktivizmin ve mücadelenin içine etmeleri de az beynimi zonklatmadı.
İster istemez bütün tartışmaların içinde buldum kendimi, bazen istekli bazen isteksiz. İşin ilginç tarafı da bu tartışmaları karşıt görüşlü taraftarları da beni referans gösteriyordu. Ayol ne yapacağımı şaşırıyordum. Tartışmalardan dolayı bir iki kişi de hiç benimle birebir tartışmadan bir şey söylemeden bütün iletişimlerini koparıp küsüp gittiler benden, olsun ben yine de seviyorum onları. Derken sanki gökten bir yerlerden lubun bir tanrıça bir vahiy gönderdi içime, kabuğuma üfledi tuz buz etti onu, sürekli üzerime çektiğim yorganımın çarşafları temizlendi paklandı. Artık Cüce de çok mutlu, gözümün içine bakıp bakıp gülümser gibi kuyruğuunu sallayıp duruyor gavat. Yeni projeler, şimdiye kadar yaptığım deneyim aktarımı performanslarımı da yenileyerek geri dönecek yakında. Yani anlayacağınız dimdiğim, ayaktayım. Ayol ortalığı epey boş bıraktım galiba, geri geldim anam.
**KaosGL.org Gökkuşağı Forumu’nda yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur. Yazının KaosGL.org’ta yayınlanmış olması köşe yazılarındaki görüşlerin KaosGL.org’un görüşlerini yansıttığı anlamına gelmemektedir.
Etiketler: yaşam
