Katırlar ve kurşunlar

 

Yaşadığımız bu coğrafyada, deneyimlerimizi belirleyen bu topraklarda, kıskacın giderek daraldığını gördüğümüz ve yaşadığımız bu günlerde, hayatın ve umudun diri tutulması için tek gerçek; emek ve umudumuzu yeşerten katırlardır.

 

Yeni yollar keşfetmek veya o yolları katır sırtında aşmak bizi hep heyecanlandırdı. Katır, Kürdistan halkı için bazen aynı yemeği paylaştığın yoldaş, okul servisi olmadığı için bazen servis aracı, köy yolu olmadığı için bazen ambulans ve geçim kaynağı için bazen kaçakçı. İşte bu yüzden katırlar en büyük şahit, işte bu yüzden katırlar en büyük gerçeklikti.

 

Faili belli olan coğrafyanın faili belli hayvanları geçtiğimiz haftalarda sıraya dizilerek gaddarca öldürüldü. Her yıl 20-30 katırın yakılarak öldürülüyor. İnsanların tek geçim kaynağının kaçakçılık olduğunu bildikleri halde öldürüp, çocukları babasız, anneleri evlatsız bırakan bu devlet adaletten özgürlükten ve kardeşlikten bahsedemez.

 

Hani Nazım’ın şiiri, “Çocuklar inanın, inanın çocuklar güzel günler göreceğiz, güneşli günler” derdi ya biz bu coğrafyada hiç güneşli günler görmedik, biz bu coğrafyada hiç gülmedik. Evet, burası unutulmuşun yok olmuşun coğrafyası. Kardeşi okusun diye, hasta annesi iyileşsin diye babası kaçakçılıktan ölmüş, tek geçim kaynağı kaçakçılık diye kaçakçılık yapan Mehmet’in coğrafyası.

 

Hayat bize kerpiçten bir ev, gözü yaşlı bir kardeş korkarak bekleyen bir anne, devlet tarafından öldürülmüş bir arkadaş ve yanarak katledilmiş bir katır bıraktı.

 

28 Aralık 2011’de dört savaş uçağı ile düzenlenen operasyon sonucu öldürülen 34 genç akrabaymış… Mezopotamya’nın hepsi birbirinin akrabasıdır. Dün öldürülen Agit kod adlı Mahsun Korkmaz da, 34 genç de, bugün öldürülen katır da akrabadır birbirine. Çünkü biz, biriz ve beraberiz. Ne Roboskî’de öldürülen insanlar unutulur ne de gözleri ile dağları yeşerten katırlar unutulur. Yollar, nehirler, ağaçlar ve dağlar şahittir yaptığınız katliama ve gökyüzü şahit olsun yarınlara.