31/12/2016 | Yazar: Çayan Azadi

Açılma sürecimi kırdım, 17 yaşımı katladım ikiye kırdığım bardaklarla.

“Yazdım, yazmasam ağlayacaktım” - Turgut Uyar

Açılma sürecimi kırdım bardaklarla. 17 yaşımı katladım ikiye kırdığım bardaklarla. Annemin iddia ettiği, omuzunda olduğum kanatlarla birlikte hem de.

Dönüştürdüm demeyeceğim. Neyi dönüştürüyorum ben? Kabul neden ettiriyorum kendimi? 

O evden çıktığımda sürecimi tamamladım ben. Kabule geçmesinler, ben tamamladım. O evden çıktığımda kız kardeş edindim kendime. 2 odalı evimizi dans ederek ısıttığımız, yeşili görene kadar aradığımız kız kardeşimle kırdım ben bardakları.

Tunalı Hilmi'de kırdık. Konur Sokak'ta kırdık. Vurdukları her yumrukta bir bardak daha attık yere. Tunalı Hilmi'ye attık ama bardakları.

Orada kırıldı.

Dans etmeyi bıraktık, öldüreceğiz dediklerinde kapımızı kitleyip kırdık. Bir canımız var zaten dedik, canımıza bardak kırdık. Kız kardeşimi üstlendim ben. Yaralarını sardım, dinazorunu paylaştım. Kola ve çikolata aldım ona. Kız kardeşim üstlendi beni.

Kırdı bütün bardakları benimle.

Tunalı Hilmi'de kırdı bardaklarımı.

Ailem beni satın almadan önce, kabul ettirdim, o dünyayı ben yarattım dedim. Yaratmadım, kırdım ben o dünyayı. Elime verdikleri kartı alıp sokağa döndüğümde kırdığım bardaklarla yaşadım.

Her seferinde satın aldılar, ben kırdım. Satın aldıkça kırdım. “Çayan” demişler ben doğduğumda. Savaşçı olur bu çocuk, amcası gibi. Amcama çekmedim ben. Sokağa çektim. Kendimi sokağa çektim.

Geçenlerde Niğde'ye gittim. Ablam orada. Sevgilisine kardeşim ailede devrim yaptı dedi. Devrimi senin baban satın aldı. Ben bardak kırdım.

Bardaktan bahsediyorum. Çünkü hep bardak kırdım. Kız kardeşimi aldım koluma, öldüreceğiz dedikçe kırdım. Yeşil saçlarımla tamamladım ben sürecimi. 

Bardakları kırarak tamamladım.

“Kırdım, kırmasam ağlayacaktım. Alçaklık gibi bir şey oldu bu biraz.”


Etiketler:
nefret