Mutluyum

Uzun zamandan beri ilk defa bu kadar mutluyum. Daha önce sizlere Engelli Eşcinsel Semineri’ne gittiğimi anlatmıştım. Bu seminer kendime olan güvenimi yeniden kazanmamı sağladı.

 

Daha önce engelli olduğum için hiçbir zaman arkadaşım olamayacağını ve sevgili bulamayacağımı düşünüyordum.  

 

Gittiğim seminerde bir sürü arkadaş edindim. Hepsinin de benim gibi bir veya birden fazla engeli vardı. Yani seminer benim birinci düşüncem olan “arkadaş bulamam” engelimi aşmıştı.

 

Ve sırada diğer engelim “sevgili bulamam” vardı.

 

Eveeeeeeeeet bildiniz :)

 

Artık benim bir sevgilim var.

 

“Bim bam bom

Çok şükür dostlar

Benim de artık

Bir sevgilim var.”

 

Mehpare’yi tanıyorsunuz hepiniz. Sol kolum :) Hala laf dinlememekte ısrarcı.

 

Sevgilim Lothar’ın da sağ tarafı Mehpare’nin izinden gidiyor. İşin kötü tarafı dili de kendi kafasına göre takılıyor :) O yüzden zorlukla anlatıyor derdini. Ama anlaşmanın yolunu buluyoruz bir şekilde. Lothar şimdi Münster’de akademisyenlik için uğraşıyor. Çok uzağız ne yazık ki. Trenle 4 saat sürüyor. Aktarmaları saymazsak :(

 

Yani sonuç olarak engelli olmak, arkadaşsız veya sevgilisiz olmak demek değilmiş…

 

Bir sonraki yazımda görüşmek üzere, sevgilili günler dilerim herkese :)