Son Tehcir – 4

Bir anda uygulamaya konulan ve gerçekleştirilen tehcirle çok geniş alanlar neredeyse insansızlaştırılmış bölgelere dönüştürüldü. Zaten tehcirin, yaygın biçimde ‘köy boşaltma’ olarak adlandırılması hem tehcirden en çok köyde yaşayanların etkilendiğini, hem de belirli bir coğrafi alanın neredeyse insansızlaştırıldığını/boş hale getirildiğini göstermekteydi.

 

Bu insansızlaştırma/boşaltma sürecinde, insanları yaşam alanlarından uzaklaştırmak için sıklıkla açık zor kullanıldı. Açık zorun biçimi ise genelde insanlara ve mallarına yönelik sınırsız saldırı biçimindeydi. Bu saldırılar sonucunda insanların sadece sahip olduğu tarımsal ekili alan, konut, ağaç ve asma gibi taşınmaz malları değil yanlarında götürebilecekleri ev eşyaları, hayvanları, ulaşım araçları, ziynet eşyaları ve paraları da büyük oranda tahrip edildi. Tahrip edilmeyen asma, ağaç, ekili alan, konut gibi taşınmaz mallara ise çoğunlukla korucular tarafından el konuldu. Zoru kullananların, tahrip ederken en maliyetsiz yok etme tekniği olan ateşe vermeye çok sık başvurması nedeniyle de tehciri yaşayanların birçoğu onu ‘köyün yakılması’ olarak adlandırdı.

 

Tehcir anında kullanılan zorun biçimi sadece insanların sahip oldukları malların tahrip edilmesiyle sınırlı değildi ve önemli sayıda insan, maruz kaldığı fiiller neticesinde yaralandı ya da öldü. Öyle ki yukarıda belirtilen biçimde açık zora maruz kalmasa da, can korkusu nedeniyle göç etmek zorunda kalanların dahi azımsanamayacak bir kısmı göç esnasında yaralandı veya yakın çevresinden kişilerin öldürüldüğüne tanık oldu.

 

Bu nedenlerle yaşanan, nedeni ne olursa olsun, bir insan grubunun yaşam alanlarından bir başka yere göç ettirilmesi değil açık ve insafsız bir cezalandırma eylemiydi. Hatta tehcir insanların, şiddetin her türlüsü uygulanarak cezalandırıldığı ‘anlık’ bir şey değil nesilden nesile aktarılacak ağır ruhsal ve sosyal travmalar sürecinin sadece başlangıcıydı.