20/08/2019 | Yazar: Aslı Alpar
Aşkın, trans geçiş süreci masrafları için internet üzerinden bir kampanya başlattı ve sürecini kaosGL.org’a anlattı.
Aşkın, trans geçiş süreci masrafları için internet üzerinden bir kampanya başlattı ve sürecini kaygı, umut ve mücadelesini kaosGL.org’a anlattı.
Aşkın 27 yaşında, İzmir’de yaşıyor ve yaklaşık 2 ay önce geçiş sürecine başladı. Emlak ve Emlak Yönetimi bölümünü bitirdi ancak garson, satış danışmanı gibi farklı işlerde çalışıyor.
“Çalışıyorum ama uzun süreli olmuyor maalesef. Uyum sürecim tamamlanmadığı için bir meslek oturtamadım” diyen Aşkın iş ve özel hayatında cinsiyet kimliğinden ötürü daha fazla ayrımcılık yaşamak istemiyor.
Çalıştığı düzensiz işlerden elde ettiği geliri ile ancak yaşamını idame ettirebilen Aşkın, trans geçiş süreci masrafları için internet üzerinden bir kampanya başlattı ve sürecini kaygı, umut ve mücadelesini kaosGL.org’a anlattı.
Sürece ne zaman başladın?
1 sene süren psikolojik tetkiklerden sonra, yaklaşık 2 ay önce hormona başladım. 4. hormonumu 30 Ağustos günü vurulacağım.
Kendini nasıl hissediyorsun peki?
Ne hissettiğimi bilmiyorum açıkçası ama toplumsal koşullardan ötürü zorlanıyorum. Zor olacağını biliyordum ama yaşarken daha zor olduğunu fark ettim. Bu süreçte ailem yanımda değil ve beni en çok yıpratan, kötü hissettiren de bu… Ailesinin destek vermediği herkeste olduğu gibi. Yalnız hissediyorum açıkçası.
Zorluk çekmenin başka bir sebebi var mı?
Var tabi. İş konusunda en çok. İş bulmakta çok zorlanıyorum. İş bulduğumda da dışlanmışlık hissediyorum. İnsanlar kafalarında oluşturdukları erkek- kadın kalıbına sokamıyorlar böyle olunca aralarında dedikodular başlıyor. Sonrası aşağılama… Elbette ki duyuyorum bunları. Hal böyleyken iş hayatında başarılı olma şansım düşüyor.
Mesela?
Mesela toplum içinde hakkımı arayacağım bir durum olduğunda insanlar hemen “kız mısın erkek misin belli değil zaten” diyor, beni buradan vuruyorlar. Ciddiye alınmıyorum ama devlet dairesinde, hastanede ciddiye almamakla sorununuzu çözemiyorsunuz. Bazen insan olduğumu bile unutturuyorlar bana.
“Açık kimlikli olduğumda ve geçiş sürecine başladığım anda iş alanım kısıtlandı”
Biraz da geçiş sürecindeki masraflarını karşılayabilmek için başlattığın kampanyadan bahsedelim mi?
Öncelikle şunu söyleyeyim, bu kampanyayı başlatmak benim için çok zor oldu. Üniversiteye başladığım yıldan itibaren kendi ayaklarımın üzerinde durmaya çalışıyorum. Karşılaştığım maddi-manevi her zorluğu kimseye ihtiyaç duymadan aşmaya çalıştım, çoğu zaman da başardım. Yaklaşık 7 yıldır ailemden ayrı yaşıyorum. Üniversite yılımı çıkarırsak 5 yıldır tek başıma üstesinden geldim her şeyin. Dedim ki ben her şeyi tek başıma hallettim zaten cinsiyet uyum sürecimde tıbbi sürecimi de halledebilirim.
Pek umduğun gibi olmadı öyleyse?
Olmadı. Çünkü açık kimlikli olduğumda ve geçiş sürecine başladığım anda iş alanım kısıtlandı. İş bulmakta zorlanıyorum. İş bulduğum zaman da geçinebileceğim kadar kazanabiliyorum ve ameliyatlarım için birikim yapamıyorum. Her şeyi tek başıma halletmeye çalışmak gibi bir huyum olduğu için bu kampanyayı açmamak için çok direndim. Ancak arkadaşlarım bu kampanya konusunda beni ikna etti.
“Bir bedende sıkışıp kalmasınlar”
Umarım kampanya işe yarar. Ya sonrası için planların neler?
Şimdi amacım dayanışmayla bu süreci atlatıp tekrar kendi kendine yeten biri olmak. Çünkü ameliyatların ardından sürecimi tamamlayacağım ve hayatım biraz daha kolaylaşacak. Daha kolay iş bulup hayatıma devam edebileceğim. E bir de güzel sanatlar hayalim vardı. Kampanya metnimde belirtmiştim. Sürecimi bitirdiğimde istediğim yerlerde çalışıp okula da vakit ayırabileceğim. Kısacası yine kimseye muhtaç olmadan yaşamak istiyorum. Bunun için herkesin desteğini bekliyorum.
Sürece henüz başlamamış olan arkadaşlarına söylemek istediğin bir şeyler var mı?
27 yaşındayım. Bulunduğum coğrafyadan dolayı kendi kimliğime çok geç ulaştım. Ve sürece geç başladım. Bir de ailem üzülecek düşüncesiyle kendimi çok bastırdım. Bunun bir hata olduğunu düşünüyorum o sebeple şunu söylebilirim, kimseyi düşünmeden ne olmak istiyorlarsa o olsunlar. Kendiniz mutlu değilseniz kimseyi mutlu edemezsiniz. Bir bedende sıkışıp kalmasınlar. Ve eminlerse asla ertelemesinler. Bir de bu süreci doktor kontrolünde ilerletsinler. Biraz zorlu ve uzun bir süreç ama sonu güllük gülistanlık. Hiçbir tepe yorulmadan aşılmaz bunu hep akıllarında tutsunlar.
Etiketler: insan hakları
