Gasteler Bizi Söyler – Amaaan Petrol!

Kendini kendine hapseden bir toplumda yaşıyoruz. İl sınırlarımızın dışına çıkmak için bir Ramazan’ı, bir de Kurban’ı bekliyoruz. Dünya çizgi çizgi miymiş, yok öyle değil miymiş, ilgilenmiyoruz. Aslında dışarıyı pek de merak etmiyoruz.

 

Geçen hafta Avrupa Gençlik Diyaloğu için Selanik’teyken Yunanistan’ın düşmandan kurtuluşuna dair yazılar okudum Beyaz Kule’de. Komutanların kararlarıyla ayrı düşen hayatları düşünürken Eurovision finali geldi çattı. Bir gey bar dolusu insan “sakallı bir kadın”ın sevinç gözyaşlarına bakıp çığlık attık; kazanılan millî maçlarda, “kurtuluş” savaşlarında duyamadığımız kıvancı duyduk.

 

Takvim gazetesi ise bu “skandal”ı karnına tekme yemişçesine şöyle bir başlıkla duyurdu: Bu işte bir İ...LİK VAR. Sahne ışıkları altında her daim kendi millî duygularını bilemek isteyenler, “top desem değil, dönme desem değil” dedikleri bir şarkıcı karşısında nefret kusmaktan başka hiçbir şey yapamadı. “Türkiye’nin gurur tablosu” içinde yer alan “kadın gibi kadın”, “adam gibi adam”lar ise öfkeli Türk’ün Erasmus partilerindeki dayatması olarak tarihteki yerini alacaktı.   

 

AK Parti İstanbul Milletvekili ve TBMM Dışişleri Komisyonu Başkanı Volkan Bozkır da nefretini gizleyemeyenler arasındaydı. Bozkır, Twitter hesabından “Eurovision Şarkı Yarışması’nı kazanan Avusturyalıya baktıkça, ‘iyi ki bu yarışmaya artık katılmıyoruz’ diyorum” yazdı. Sonra ne oldu? Tepkiler, tepkiler... Ve o tweet silinmek zorunda kaldı.  

 

Bu ülke ne zaman değişecek? Ne zaman kendimizi kâinatın merkezinde görmekten vazgeçeceğiz? Ne zaman ifade özgürlüğü raporları ciddiye alınacak, ne zaman iş güvenliği, insan hayatı önem arz edecek, ne zaman düşüncelerimiz görüntümüzden, yaşam sevincimiz inşaat sektöründen daha önemli bir hal alacak? Bu soruları soranlar olarak belki en azından şunu söyleyebiliriz: İyi ki bu pisliğe artık katılmıyoruz!