Gey Barlar ve Aktivistler

Hiba Abbani, kaosgl.org’da yayınlanan “Beyrut Kimin Cenneti?” başlıklı yazısında, Lübnan’ın, gey ve lezbiyenler için Mekke’ye döndüğünü varsayan ve “Lübnan’daki LGBT topluluğunun durumu geçtiğimiz birkaç yılda önemli bir ölçüde gelişmiştir” mesajı ile eşcinselleri bir süredir teşvik eden kampanyayı eleştirmişti.

 

“Beyrut kimin cenneti?” diye soran Abbani özgürlükler ile sınıf sistemi arasındaki ayrıma dikkat çekmiş ve şöyle demişti:
“Lübnan’da bahsedilen özgürlük alanları her eşcinsel için geçerli değil, sosyal ve ekonomik sınıfa göre değişir. İşçi sınıfından geyler, yoksul geyler ve sistem içerisinde kendine iyi bir yer edinmiş geylerin çıkarları arasında büyük farklar var.” 
 

Yine Helem’den Georges Azzi ise Helem yönetim kurulu eş-başkanı Hiba Abbani’nin al-akhbar gazetesinde çıkan bu makalesini değerlendirdi ve tartışmanın bir başka yönüne dikkat çekti:
 

“Aktivist çemberi barlardan daha da önemli olan entelektüel elitizm ile sarılmıştır. Aktivistler daha az sinirli, daha az kuramsal ve toplulukla daha fazla iletişim içinde olmalıdır. Aslında anlamamız gereken, aktivizm ile ilgilenen insanların neden az olduğudur.”
 

Birçok tepkiye neden olan makale geçen yıl ekim ayında başlayan daha büyük bir kampanyanın bir parçası.
 

Azzi, aşağıda verdiği yanıtların sadece şu anki makale ile ilgili olmayıp, gey barları hedef alan bütün kampanya ile ilgili ve sorunu çözmeye yardımcı olacak pratik çözümler için öneriler olduğunu söylüyor.
 

Daha az bir kesimin gey dostu barlara erişebildiği doğrudur. Maddi anlamda önceliklere sahip olmanıza gerek yok fakat cinselliğiniz ile ilgili kendinizi bir şekilde rahat hissetmeniz gerekiyor. Fakat topluluğun geri kalanına ulaşma ve topluluğa güvenli bir yer sağlama bar sahiplerinin işi değil ve eğer bu mekânların eksikleri varsa bu LGBT sivil toplum kuruluşlarının işlerini yapmadığı anlamına gelir. Gey iş dünyasına yapılan sürekli saldırılar ve boykot kampanyaları, “ayrıcalıklı” olmayanların durumunu daha iyi yapmıyor. Eğer yarın gey barlar kapanacak olsa, LGBT topluluğu için, nasıl durumu daha iyi yapacaklar.    
 

Makalede belirtilen argümanlar varsayımlara dayalı, Abbani, barlara giden kişilerin yüzeysel olduğunu ve politik olmadığı varsayımında bulunuyor ve bunun da her LGBT aktivistin topluluğu tanımadığını gösterdiğini söylüyor.  
 

Barlar ve gece kulüpleri kesinlikle kurtuluş işareti değildir. Fakat bizim mutlu olamayacağımız ve kutlama yapamayacağımız anlamına gelmez. Bundan LGBT bireylerin büyük bir kısmı kazançlı çıkıyor. Bunu aktivizmimizin dışında bırakmaya hakkımız yok.
 

Beden algısı ve yaşam tarzı ele alınması gereken ciddi konulardır. Fakat sağı solu yargılamak, insanlara yaklaşımda kesinlikle iyi bir yol değildir. 
 

Gey barlar çok uluslu işletmeler değildir. Küçük yerel işletmelerdir ve “büyük şeytani kapitalist sistem” yakıştırması ile suçlanmamalıdır.
 

Eşcinselliğin hâlâ yasal olmadığı ve polis istismarı raporlarının sıkça yayınlandığı ülkede, LGBT konularına değinmek için ulusal gazetede yer teklif edildi ve biz de tüketicilik hakkında konuşmayı seçtik. Sanırım önceliklerimizi belirlememiz gerekiyor.
 

Azzi’nin dikkate alınmasını umduğu tavsiyeleri şunlar: 

Topluluğu anlamamız, şu sorulara cevap vermemiz gerekiyor: topluluk nerede ve onlara nasıl ulaşılır, barlara kimler gider? Birlikte çalışmamız gereken insanların demografisini anlamak. Hızlı bir haritalama, 2009 yılında ulusal aids programında yaptığım gibi, kulüplere giden insanların %50’sinin kırsal alandan geldiğini gösteriyor ki bu Abbani’nin varsayımlarına uymuyor. Araştırmamın kapsamlı olduğunu söyleyemem fakat topluluğu ve ihtiyaçlarını anlamak için bu alanda daha fazla enerjimizin olması ve daha fazla zaman harcamamız gerekiyor. Helem, HIV/aids alanında topluluğun ihtiyaçlarını tespit etme anlamında iyi bir iş çıkardı. Belki biz de diğer alanlarda aynı çalışmayı yapmaya devam etmeliyiz. 
 

Lübnan’daki sivil toplum kuruluşlarının, topluluğun ihtiyaçlarına cevap vermesi için bağımsız fonlara ihtiyacı var. Mevcut tüm fonlar uluslararası sivil toplum kuruluşları fonu tarafından belirlenen gerekliliklere dayanıyor. Bağımsız fon almanın tek yolu bireysel yardımlar. Para topluluktan topluluğa gelmeli. Yaptığımız şeye insanları dâhil etmek ve dayanışma kavramını tanıtmak en iyi yoldur. 

Aktivist çemberi barlardan daha da önemli olan entelektüel elitizm ile sarılmıştır. Aktivistler daha az sinirli, daha az kuramsal ve toplulukla daha fazla iletişim içinde olmalıdır. Aslında anlamamız gereken, aktivizm ile ilgilenen insanların neden az olduğudur.  
 

Abbani kişisel bir arkadaşım ve bu tartışmalar bir şekilde devam ediyor. Umarım bu, gelecek stratejileri için daha fazla insanı içine dâhil eder ve daha iyi bir toplum için hep beraber çalışmanın yollarını açar.