09/04/2020 | Yazar: Tanju Tariz
Sirkaftan Kısalar dizimizde Damla Umut Uzun anlatıyor: Herkese de bu tarz ilgi alanları tavsiye ediyorum. Üç beş demeden herkes bir ucundan tutsun istiyorum... Sanat aktivitelerinin...
Dördüncü konuğum adıyla sanıyla Damla Umut Uzun. Neden dördüncü konuğumuz? Bilmem, canım öyle istedi. Valla karantinadan madilik alıkma anlamında en az etkilenen okurum DUU. Gelen yanıtlara bir baktım. İşin içinden çıkamadım. Yanıtlarını okuduğumda iyi ki koli kesmemişiz diye düşündüğüm yanıtlar da oldu, iyi ki aynı şehirde yaşamıyoruz dediklerim de, keşke dediklerim de… Damla Umut keşke taligatör olsaydı! 06 T ile başlayan bir plakası olsaydı da süpet alıksaydım dediklerimden… Okuduğunuzda siz de neden böyle düşündüğümü anlayacaksınız.
Sirkafta kalmaktan mutlu musun?
Bu bir zorunluluk hali olmasa mutluyum aslında. Evle ilgilenmeyi sevmeyen ama evdeki düzensizlik, tertipsizliklerden de rahatsız olan biriydim hep. Şimdi her gün yemeğimi yapıyorum, ev hep temiz, hiçbir yerde yayıntı yok; çoraplarım bile çekmeceden asker selamı duruyorlar :D
Ama istesen bile zorunlu olmadıkça dışarı çıkamama, çıksan da sosyal hayata dair herhangi bir belirti olmamasından dolayı yer yer delilik geliyor.
En özlediğin 3 şey?
Eski rutinimizde neredeyse her gün görüştüğüm canım arkadaşlarım. Herkesle ağzımız götümüz birbirimize karışmış şekilde muhabbet etmek, sosyalleşmek… Ve maskesiz, eldivensiz, obsesif kompulsif delilere dönüşmediğimiz kolonya kokmayan bir hayat :’(
Sirkafta çalışmak nasıl bir duygu?
Rahat, ferah bi duygu. Yani üstünü başını değiştirmen gerekmiyor, kahvaltı masasında üç saat oturarak aynı zamanda işini yapabiliyorsun, yata yuvarlana çalışabiliyorsun, gereksiz iş arkadaşlarının suratını görmek zorunda kalmıyorsun (!) falan…
Ama karantina koşullarında eve düzenli girip çıkma rutini olmayınca insanın zaman kavramı naşlıyor biraz. Şu an benim için sabah ve akşam var sadece, hangi günde olduğumuzu falan unutuyorum çoğunlukla. Tabi bunun benim öz be öz alıklığım olması da muhtemel :D
Karantina öncesinde sirkafta çalışan arkadaşlardan destek aldın mı?
Normal evden çalışma mı kız bu, ne desteği alacam?! Herkesin tillahı kaydı karantina deneyimiyle, kimsenin kendine hayrı yok! Hadi naş :D
Peki neden bu alık fotoğrafını gönderdin?
Hoşt. Alık sensin, kolay gelsin! Azıcık endamıma bakalım içimiz açılsın diye gönderdim. Bu foto iki sene önce bi onur yürüyüşü sırasında çekilmişti. Şimdi yakın gelecek için bu kadar kalabalık ve samimi bir ortamın hayalini bile kuramıyoruz. Görüldüğü gibi sosyal mesafe yok, eldiven/maske yok... Şu arkadaki Rus ajanı kılıklı adamla aramda bi metre bile yok. Şimdi ara ki bulasın annee…
2. posta sorularım! (editör bunun libido göndermesini seviyorum silme lütfen)
Bildiğim kadarıyla güncel sanatı yakından takip ediyorsun? Üyesi olduğun bir sanat platformu var mı? Ve bu platform çalışmalarına nasıl devam ediyor?
Naçizane sanatla ilgiliyim. Çizime yeteneğim var. Oldum olası gözlem yeteneğim de çok iyidir, laçoları gacıları önden arkadan kese kese her detayına hakim oldum. Bu da çizimlerimdeki detaycılığımın göstergesidir.
Nur Koçak Sanat Kolektifi’ne üyeyim. Sanata ve sanatçıya değer veren üç beş arkadaşız. Güncel sanat eserlerini, yeni akımları, salkımları falan birbirimizle paylaşıp yorumlarımızı paylaşıyoruz.
Herkese de bu tarz ilgi alanları tavsiye ediyorum. Üç beş demeden herkes bir ucundan tutsun istiyorum... Sanat aktivitelerinin...
Senin için bir laçoda olmasa olmaz dediğin ölçüler nelerdir?
Bana laço gacı fark etmez aşkım toksik maskülenite sendromuna yakalanmamış olsun yeter.
Dost acı söyler, benden başka sana ucuz ve basit olduğunu söyleyen biri oldu mu?
Diyenler oldu tabi şimdi isim vermiş gibi olmayayım Yıldız Dar bolca der. Bu konuda Yeşim Salkım’ın çok sevdiğim bi sözü vardır: "Benim hiç yabancı düşmanım olmadı hepsine kahve ısmarlamışlığım var."
Seninle ve birçok başka na-ka "dost"umla kahve içmişliğim var aşkım, paçoz diye faraş diye insanlarla arkadaşlık etmeyecek değilim. Çünkü en kötü özelliğim herkesi kendim gibi sanmam ve insanlara hemen güvenmemdir.
Mesela bir başka na-ka iş arkadaşım Umut Güve de ofiste peşimden ayrılmaz, gelir sarılır, öper… Ama dün yayınlanan röportajında kendi kalitesi ve sanat anlayışını yansıtan bir madilik alıkmış bana “Kaostaki diğer Umutlara ‘boy kavakta da var’ demiş”. Bu kedi ve ciğer mevzusu gibi biraz Tanjucum, orada da eşitsiz bir boy aritmetiği vardır bilirsin. Güve’nin röportajında bahsettiği o süslü uzun koli merdiveninin tepesine uzun bacaklarım vasıtasıyla tırmandım, her çıkışında Umut Güve’yi aşağı kaktırıyorum. O da böyle ağlanıyor işte arkamdan ne diyim.
Benim madiliğimi de bilen bilir, yılların profesyonel gazetecisi Tanju Tariz gibi bir vurup sonra iki öperek gönül alma işlerini de beceremem. Dedim ya en kötü özelliğim dürüstlüğüm diye; eğer ben madilersem işten falan ayrılır neme lazım ay…
Ama sana son bir sözüm var Umut Güve, sen ki her türlü ayrımcılığa karşı Prenses Perfinya mizaçlı bir savunuculuk neferiyken boy ayrımcılığı yapmana anlam veremedim. Ofisimizde benim gibi uzanılamayan ciğerlerin yanında hayvanlar ve bitkilere daha yakın olabilmek adına politik olarak uzamamış vegan arkadaşımız Alpar ve titalarla aynı hizada olabilmek için bacak amputesi olmuş 1,5 metrelik bi Seçin arkadaşımız varken sana bunu hiç yakıştıramadım…
Damla sonuçta sen de artık bi çizersin. Senin için ideal bir koliyi çizmeni istiyorum. Nasıl olmalı senin süperkolin?
Damla Umut bir şarkı olsa ne olurdu?
Damla Umut Uzun: Üç haftadır sirkafta beni anlatan en iyi şarkı: Azer Bülbül - İyi değilim
Hayriye Kara: Teoman’dan Yağmur. Oysaki özgürlüğü seçmek, başka vücutlar sevmek, bir şehri tam kalbinden beyninden vurup gitmek var aklımda.
Sevgi M.: Sözleri ne diyor bilmiyorum :D ama bu şarkıyı Umut da çok sever ve Umut’a ne hatırlatıyor bilmiyorum: Giorgia - Gocce di memoria
Murat Köylü: Kendisine sorduk ve bize cevab veremedi!
Son olarak DUU’ya: Seni seviyorum kız!
Etiketler: yaşam, cinsellik
